Dawid Warszawski - tajna broń generałowej Anodiny

Na początek – kultowego jeszcze przed emisją – dokumentu telewizji Geografic o Smoleńskiej Katastrofie, wstyd się przyznać, ale spóźniłem się 5 minut. Minęło właśnie 20 minut, telewizor jest po bożemu wyłączony, i wygląda na to, że jeszcze zanim wybuchnie właściwa awantura, można już ogłosić pewne fakty. Zwłaszcza że, jak znam życie, tego co tu jest wręcz rozstrzygające, nie zauważy nikt.

Otóż głównym i praktycznie jedynym narratorem omawianego filmu jest nie kto inny jak Konstanty Gebert, człowiek, którego System wydawałoby się przekazał na straty, a mimo to, jak się okazuje, zawsze znajdzie się gdzieś ktoś, kto uzna, że nie ma to jak stare dobre mięso.

Oczywiście jest też paru innych, choćby duet Lasek-Miller, jednak jak mówię podstawowym spikerem jest Gebert.

Kto to taki ten Konstanty Gebert? Na to pytanie można odpowiadać różnie i zawsze ciekawie, ale ponieważ w ostatnich dniach, dzięki aktywności pewnego sędziego, ostatnio troszeczkę się rozdyskutowaliśmy na temat dzieci i ich rodziców, myślę, że nie zaszkodzi, jak odpowiemy prosto i między oczy: Konstanty Gebert, to syn Bolesława. Kto to taki ten Bolesław? A tu już niech nam pomoże Wikipedia:

„Urodził się, jako syn niemieckiego Żyda i matki Polki. W 1912 r. wyemigrował z będących pod zaborami ziem polskich do USA, gdzie pracował jako górnik i pracownik fabryczny. Był jednym z założycieli Komunistycznej Partii Stanów Zjednoczonych. W wydawanej przez siebie gazecie, roztaczał rajskie wizje Rosji Sowieckiej – ziemi obiecanej robotników. Wszedł do władz partii komunistycznej w Chicago i Pittsburghu.

Po utworzeniu Kongresu Związków Zawodowych (CIO), przyczynił się do zasilenia jego szeregów Polakami. W 1920 roku, kiedy na ziemiach odrodzonej Polski trwała wojna polsko-bolszewicka, Gebert szerzył propagandę prosowiecką wśród robotników amerykańskich. Został zastępcą członka Biura Politycznego Komitetu Centralnego KPUSA, a w 1932 r. delegatem na XII Plenum Kominternu. W latach 1933-1938 publikował artykuły w biuletynie partyjnym KPUSA pt.: The Communist.

Podczas wiecu, który odbył się w Detroit 19 września 1939 roku, dwa dni po sowieckiej inwazji 17 września, Gebert agitował za poparciem dla ZSRR.

Depesze Bolesława Geberta ujawniono w sowieckich raportach z 1944 roku rozszyfrowanych w ramach projektu Venona. Wynika z nich, że Gebert był agentem wywiadu ZSRR o pseudonimie Ataman, będący ważnym źródłem dla oficera NKGB o pseudonimie Chan (Chan Selim).

Po wojnie powrócił do Polski, gdzie objął wysokie stanowisko w kontrolowanych przez PZPR związkach zawodowych. W 1950 roku został przedstawicielem światowego ruchu związkowego przy ONZ. W latach 1960–1967 był ambasadorem PRL w Turcji”.

Ot i cała zagadka. Mamy te katastrofę, mamy te swoje emocje, ale mamy też National Geografic i mamy Konstantego Geberta, syna Bolesława. I kto nam powie, że żyjemy w nieciekawych czasach?